Ursula von der Leyen'in Avrupa yeniden silahlanması önerisi, hem Avrupa'nın askeri yapısını değiştirmek için dönüştürücü bir girişim hem de yeni jeopolitik gerçeklere bir yanıt niteliğindedir. Askeri genişleme için 800 milyar avro ayıran öneri, hem Rusya'nın Ukrayna'daki savaşına hem de azalan Amerikan güvenlik garantilerine bir yanıt niteliğindedir. Ancak, tüm görkemli söylemine rağmen, girişim, operasyonel başarısını önemli ölçüde baltalayabilecek siyasi komplikasyonlar ve endüstriyel engellerin yanı sıra finansal sorunlardan kaynaklanan çok sayıda pratik zorlukla karşı karşıyadır, diye yazıyor Dr. Imran Khalid.
Girişimi, Avrupa savunma bağımsızlığını - stratejik özerkliği - kuran bir dönüm noktası olarak tanımlıyor. Vizyonu ikna edici, ancak bunu gerçeğe dönüştürmek için çeşitli ekonomik, politik ve lojistik engelleri aşmak gerekecek. Girişim, AB savunma üretim kapasitelerini geliştirirken ve üye devletler arasında işbirlikçi tedarik girişimleri oluştururken ABD silahlarına olan bağımlılığı azaltmayı amaçlıyor. Von der Leyen'e göre, bu strateji Ukrayna'ya sürekli silah teslimatları sağlarken Avrupa askeri hazırlığını artıracak.
Ancak bu vizyonun uygulanabilirliği, Avrupa Birliği içindeki önemli yapısal ve politik engellerin çözülmesini gerektirdiği için garanti olmaktan uzaktır. Öncelikle, finansman sorunu var. AB muazzam finansal taahhütler vaat etti ancak finansman kaynaklarını belirtmeyi başaramadı. Sermaye piyasaları aracılığıyla para toplama planı ve AB mali kurallarından muafiyetler büyük bir dirençle karşılaşacak gibi görünüyor. Birçok ülke borç seviyelerinden kaynaklanan ekonomik sıkıntılarla karşı karşıya ve bu nedenle iç programlar yerine askeri programlara daha fazla harcama yapmaya karşı çıkıyor. İtalyan hükümeti, daha önce ortak borçlanma platformları planlarını desteklerken Brüksel'in maliyeyi kontrol altına almasına karşı çıktı.
Avrupa savunmasının mevcut endüstriyel çerçevesi, başarılı bir uygulama için önemli bir engel teşkil ediyor. Mevcut ihtiyaçları karşılamak için Avrupa savunma üretiminin "Avrupalı Satın Alma" yoluyla güçlendirilmesi gerektiğini savunuyor ancak Avrupa savunma üreticilerinin, planında özetlenen hızlandırılmış hedeflere ulaşmak için yeterli üretim kapasitesi olmadan, farklı ulusal düzenlemeler ve tedarik politikaları altında parçalanmış operasyonlara sahip olduğunu unutuyor. Von der Leyen, Avrupa'yı yerli savunma ürünleri satın almaya odaklanmaya zorluyor ancak kıta, agresif plan çizelgelerini yerine getirmek için yeterli savunma üretim kapasitesine sahip değil.
Birleşik Devletler, savunma üreticilerinin birleşik bir çerçeve altında faaliyet göstermesi nedeniyle konsolide ve verimli askeri-endüstriyel kompleksinden faydalanmaktadır. Avrupa'nın savunma üreticileri, birbirinden farklı çeşitli ulusal kurallar ve tedarik prosedürleri altında çalışmaktadır. Üretimin genişletilmesi, benzeri görülmemiş bir koordinasyon, uzun vadeli mali garantiler ve uzun süredir Avrupa savunma girişimlerini rahatsız eden bürokratik ataletin üstesinden gelmeyi gerektirecektir. Sonra, önemli bir sorun teşkil eden siyasi uyum sorunu var. Avrupa Savunma Komiseri, Avrupa birliğini vurguladı ancak üye devletler arasında siyasi bölünmeler çoktan ortaya çıktı. Rusya dostu Macaristan ve Slovakya hükümetleri, devam eden Rus saldırganlığına rağmen Ukrayna'ya silah teslimatlarını engellemeye devam etti.
AB ve Macaristan arasındaki mevcut askeri yardım çıkmazı, bloğun birleşik bir birim olarak işlev görmesini engelleyen kalıcı ideolojik bölünmeleri ortaya koyuyor. İspanya'nın "savunma" tanımını siber güvenlik ve iklim eylemlerini de kapsayacak şekilde genişletmesi, buna "savunma yıkama" adını veren üst düzey AB yetkililerinin güçlü muhalefetiyle karşılaştı. Üye devletler arasındaki siyasi anlaşmazlıklar, yeniden silahlanma planının başarısını tehlikeye atan önemli uygulama engellerini gösteriyor. Von Der Leyen'in stratejisinin temel sorunu, Avrupa'nın Ukrayna'ya savaş desteği sağlarken aynı zamanda güvenilir bir askeri-endüstriyel üs inşa edebileceğine olan inancından kaynaklanıyor. Kiev'i Avrupa savunma tedarik zincirine entegre edecek ortak bir AB-Ukrayna savunma koordinasyon mekanizması önerildi. Ukrayna'daki askeri üretim inovasyonu etkileyiciydi ancak savunma sektörünü hızlandırılmış bir hızla Avrupa pazarlarına bağlamak muazzam karmaşık bir zorluk yaratacak.
Etkili savaş zamanı koordinasyonunun pratikte zor olduğu durumlarda, kalite güvence protokolleri ve güvenlik tarama süreçleriyle birlikte standardizasyon prosedürlerinin uygulanması elzem hale gelecektir. Dahası, von der Leyen'in yaklaşımı ideolojik bir önyargıyı ortaya koyuyor - pragmatik düşünceler pahasına Avrupa stratejik özerkliğine öncelik veren bir önyargı. Trump'ın Beyaz Saray'a dönüşünü izleyen mevcut siyasi iklim, Avrupalı politikacıların ABD askeri desteğine olan bağımlılığı azaltma arzusunu artırdı. Ancak Amerikan savunma teknolojilerinden ve tedarik ağlarından derhal uzaklaşmak şu anda basitçe pratik değil.
Avrupa askeri altyapısının büyük çoğunluğu büyük ölçüde Amerikan savunma sistemlerine bağlıdır ve bu da tam Avrupa savunma bağımsızlığını birkaç yıl yerine onlarca yıl sürecek bir süreç haline getirir. Görünüşe göre, plan mevcut zorluklarına rağmen birkaç belirgin fayda da sunmaktadır. Bu girişim yoluyla Avrupa savunma sanayisinin büyümesi, istihdam fırsatları yaratarak ve teknolojik gelişmeyi ilerletmek suretiyle ekonomik avantajlar yaratacaktır. Ortak tedarik yaklaşımı, operasyonel verimliliği ve mali tasarrufları artırırken, yinelenen ve verimsiz ulusal savunma politikalarıyla ilgili mevcut sorunları çözecektir. Avrupa'nın Amerika Birleşik Devletleri'ne olan bağımlılığını azaltma girişimi, Avrupa uluslarının gelecekteki Amerikan güvenlik taahhütleri konusunda belirsiz kalması nedeniyle mevcut jeopolitik kalıplarla örtüşmektedir.
Ancak, Avrupa yeniden silahlanma girişimi, mevcut haliyle, cesur ancak derinden kusurlu bir çabadır. Avrupa savunmasını inşa etme arzusunun geçerli bir nedeni vardır, ancak plan operasyonel yönelimden çok politik yönelimli görünmektedir. Finansal, endüstriyel ve politik engellerle başa çıkmanın pratik yolları yoksa, bu gerçeklik karşısında çöken başka bir büyük Avrupa vizyonu olacaktır. Avrupa liderlerinin mücadelesi, yalnızca cömert harcama duyuruları yapmak değil, aynı zamanda bu planların gerçek askeri yeteneklere dönüştürülmesini sağlamaktır. Von der Leyen'in stratejisi başarılı olacaksa, o zaman büyük açıklamalar yapmak yeterli olmayacak, Avrupa'da savunma iş birliğinin, tedarikin ve stratejik planlamanın nasıl yapıldığına dair temel bir yeniden düşünme gerekecektir. Von der Leyen'in stratejisinin başarısı, tedarik yöntemleri ve stratejik planlama yaklaşımlarıyla birlikte Avrupa savunma iş birliğinde temel değişiklikler gerektiriyor.
