Çocukluğumun hayallerinden birisiydi o konak / Vedat Kan
Yanı başında top oynamama rağmen, binlerce defa ön basamağında oturmama rağmen, hatta ve hatta bacasına çıkıp yer yer çürüyen ve çöken boşluklarından içeri düşmemek için her türlü hokkabazlığı yaşamama rağmen bir türlü göremediğim bir hayal.
Karşısındaki spor salonunun altında olan “bici bici leblebici” dededen aldığım kırık leblebileri biriktirmiş olsa idim, şimdilerde Palandöken Dağı gibi bir kırık beyaz leblebi dağım vardı. hem de bembeyaz…
Sonrası mı?
Sonrası yok bunun, çocuktum; çökmüş bacasında oyun oynadım.
Gençliğimin deli divane heveslerinde hoyratça yaşadığımız yıllarında, az biraz dinlenmek için önündeki basamaklarda otururken “ne hayatlar yaşanmış” kurgusuyla, girmediğim hayal girdabım kalmamıştır belki.
Yine de o koskocaman konağın yalnızlığını hiç ama hiç anlayamamışım, anlayamamışız,
Ta ki bu kadim şehire bir Adem çıkıp gelinceye kadar…
Yüz binlerin gözü önünde eriyip giden Eymen bebeğe el uzattığı gün içten içe sevinmiş, sadece bu kutsal davanın neferlerine ait olan bu özelliğin halen daha kaybolmadığını ve dahi kaybolmayacağını hissetmenin haklı gururunu yaşamıştım.
Bu ademin yapacağı çok güzel şeyler olacaktı.
Bu Adem, yaman adamdı vesselam…
Kısa adı MHP olan, Milliyetçi Hareket Partisinin bu şehir ile farklı bir diyalogunun olduğunu dünyada ve Türkiye’de yaşanan siyaset tarihi içerisinde bilmeyen yoktur. Bu durumun haklı sebepleri olduğu gibi coğrafyadan ve tarih mozaiğinin yansımasından kaynaklanan mecburiyetleri olduğu da ayrıca bilinmektedir. İşte böylesi bir ortam içerisinde iken bu yaşanılan şeye sadece bir il binası mantığıyla yaklaşmak, bana göre MHP için çok basit bir ifade olarak kalırdı.
İl başkanlığı binasından daha ötelerde bir şey olsa gerektir bu.
Konağın tarihi atmosferi içerisinde dolaşırken, MHP ve dava kutsallığıyla ilişki kuramayanların bu taş duvarlara sadece bir amaç dışında bakmaları da mümkün değildir.
Değil midir ki? Bu konak sadece birkaç taş yığınından oluşan ve birikmiş yılların ağırlığını taşıyan, otantik güzel bir dekor olarak görülmemelidir.
O yüzdendir ki bu bina bir siyasi partinin il başkanlığı binasından çok daha ötelerde bir kavrama sahip olmalıdır. Ve gerçek inancım da odur ki MHP Erzurum İl Teşkilatı, bu durumu algılayacak ve hakkıyla yaşatacak idrakin içerisindedir.
Bu şehrin çok zor bir şehir olduğu, kültür ve tarih zenginliğinden dolayı birikmiş, köklü bir fikir farklılığı içeren yapısının olduğu ve çok zıt fikirlerin temsilcisi olarak görülen insanlarının yetiştiği bilinen bir ortamda; MHP gibi partisi ve isminin birkaç on yıllık olmasına rağmen, fikri binlerce yıllık olan bir davanın böylesi maneviyat yüklü bir mekânda bulunması hak edilmiş bir adımdır.
O yüzdendir ki bu duruma, bir parti binası bakış açısına sahip bir algı gözüyle bakmak yerine; yarınlara geçmişin mesajını iletecek bir köprü gözüyle bakmak daha yerinde olur. Bir de lütfedip açılışına bilge lider Dr. Devlet Bahçeli gelse var ya sen seyret Malazgirt ruhunu o zaman.
Birilerine örnek olur mu bilmem ama bu tür binalarımızın, çürüyüp yıkılıp yok olmasını izlemek yerine; STK adı altında veya her hangi bir oluşum adı altında, hiçbir özellikleri ve faaliyetleri olmayan, hatta ve hatta amacının dışından birçok emeller ve menfaat ayrıcalığı için kullanıldığı bilinen ve dahi söylenilen yerlere tahsis edilmesinden ziyade, toplumun gerçek manada hayat kalitesini artıracak böylesi birlikteliklerine tahsis edilmesi de düşünülmelidir.
Dün içerisinde bulunduğumuz konakta Erzurum’un birçok değerini birden kazandığını görerek, çocukluğumun ve gençliğimin ne kadar dolu dolu geçtiğinin, bu yorgun bedenimi ayakta tutan umudumun tüm gayretlerinin boşa çıkmadığını da çok şükür gördüm…
Dedim ya bu Adem yaman “adam” dı vesselam…
Umarım ki birileri ne de bunun farkına varır.
Hayırlı olsun Erzurum, hayırlara vesile olsun MHP il teşkilatı, teşekkürler Adem Başkan…