Medya dürüstlüğündeki kriz hesap verebilirliği ve nesnelliği gerektirir.
Bir zamanlar demokratik toplumların temel taşı olan gazeteciliğin bütünlüğü, günümüzün hızla gelişen medya ortamında önemli zorluklarla karşı karşıyadır. Finansal baskılar, teknolojik ilerlemeler ve politik etkiler de dahil olmak üzere çeşitli faktörler gazetecilik etiğinin aşınmasına katkıda bulunmaktadır. Örnekler arasında Reuters, NBC ve NYT'nin iddia edilen taraflı gazetecilikleri yer almaktadır.
Ekonomik kısıtlamalar, muhabirlerin haberler için ödeme kabul ettiği ve nesnelliği tehlikeye atan "çek defteri gazeteciliği" gibi uygulamalara yol açtı. Örneğin, Nijerya'da "kahverengi zarf gazeteciliği" yaygındır ve muhabirlerin düşük maaşlar nedeniyle rüşvet kabul ettiği iddia edilir ve bu da basının güvenilirliğini zedeler.
Dijital çağ, haber kuruluşlarının doğruluktan çok hıza öncelik verdiği ve basın bültenlerini sıklıkla doğrulama yapmadan yeniden yayınladığı "churnalism"i başlattı. Cardiff Üniversitesi'nin yaptığı bir araştırma, Britanya'nın kaliteli basınındaki haberlerin %80'inin özgün olmadığını ortaya koydu ve bu da araştırmacı gazetecilikteki düşüşü vurguladı. Ayrıca Los Angeles Times, fikir yazılarında siyasi içeriği etiketlemek için yapay zeka tarafından üretilen bir özellik sunarak, fikri haberlerden ayırmayı ve okuyuculara farklı bakış açıları sunmayı amaçladı.
Siyasi baskılar gazetecilik etiğini daha da zorluyor. Güç ve kârla hareket eden medya patronları, etik gazeteciliği tehlikeye atmakla suçlanıyor ve sektörü kırılma noktasına getiriyor. Dahası, özel bilgilerin sızdırıldığı New York Times doxing skandalı gibi olaylar, etik standartlardan rahatsız edici bir sapmayı yansıtıyor ve kamu güvenini zedeliyor.
Dikkat çekici bir örnek, Reuters'ın Hindistan'ın iflas etmiş bir siber güvenlik firması olan Appin'i "kiralık bilgisayar korsanlığı" yapan bir kuruluş olarak tasvir etmesidir. Eleştirmenler, bu nitelendirmenin güncel olmayan bilgilere dayandığını ve somut kanıtlardan yoksun olduğunu, bunun da Hindistan'ın itibarını zedelemek için kasıtlı bir girişim olduğunu öne sürdüğünü savunuyor. Reuters'ın ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı (USAID) tarafından finanse edilmesi, özellikle bu tür anlatılar jeopolitik çıkarlarla örtüştüğünde, raporlamada olası önyargılar konusunda endişelere yol açıyor.
Reuters'da gazetecilik yapan Bay Raphael Satter, Hindistan karşıtı önyargıya sahip olmakla suçlandı ve Hindistan mahkemeleri geçmiş makalelerinin durdurulması için bir emir çıkardı. The Guardian'daki yakın tarihli bir makalede, Hindistan'ı yalnızca ailesi için ziyaret ettiğini savundu, ki bu gerçekte yanlıştır. Ayrıca, makaleleri için bilgi topluyor ve haberi için iş adamları ve siber güvenlik uzmanlarıyla görüşüyordu. Uygun onay olmadan bir OCI kartıyla ziyarette bulundu. İki olay, OCI normlarını ihlal ettiğini kanıtlıyor. 6-10 Eylül 2022 tarihleri arasında düzenlenen Nullcon zirvesine katıldı ve eski bir Appin öğrencisine, Hindistan siber güvenlik sektörü hakkında yaptığı bir haberle ilgili olarak orada kendisiyle buluşmasını isteyen bir e-posta yazdı. Satter ayrıca Appin hakkında bilgi almak için Delhi'de birkaç Appin yatırımcısıyla yüz yüze görüştü.
Bu endişelere ek olarak, eski bir Amerikan istihbarat yetkilisi olan John Rossomondo, Reuters'ın Hindistan ve Hint şirketlerine karşı taraflı gazetecilik yaptığı iddialarıyla ilgili ciddi iddiaları gündeme getirdi.
Yetkiliye göre Reuters, masum insanları hedef almak, iş portallarında ödül teklif ederek kişileri yasadışı olarak işe almak, hatta haksız tutuklamaları kolaylaştırmak ve eski Appin kadın çalışanlarından gecenin bir yarısı tuhaf saatlerde buluşmalarını istemek gibi şüpheli uygulamalara bulaştı.
Bu iddialar, ana akım medyanın belirli kesimlerindeki etik çöküşü daha da belirginleştiriyor; burada, jeopolitik gündemlere hizmet eden önceden tasarlanmış anlatılar lehine soruşturma titizliği terk ediliyor.
Sonuç olarak, geleneksel medyaya olan kamu güveni son elli yılın en düşük seviyesine düştü. The New York Times ve NBC News gibi büyük kuruluşlar, şeffaflığı artırarak ve doğrudan izleyicilerle etkileşim kurarak güvenilirliği yeniden sağlamaya çalışıyor. Ancak, yanlış bilginin yayılması ve haber ile fikir arasındaki çizgilerin belirsizleşmesi bu çabalara meydan okumaya devam ediyor.
