Peyami Safa (1899 - 1961), Türk edebiyatının önemli romancılarından biridir.
 Servet-i Fünun şairlerinden İsmail Safa’nın oğludur.
 Çocukluk yıllarında kemik hastalığı geçirdiği için düzenli bir eğitim alamadı, ancak kendi kendini yetiştirdi.
 Roman, hikâye, makale ve felsefi denemeler yazdı.
 Psikolojik romanları ve derin analizleri ile tanınır.
Öykücülüğü ve Edebi Kişiliği
Peyami Safa’nın hikâye ve romanları, genellikle ruhsal çözümlemelere dayalıdır.
 Bireyin iç dünyasını, psikolojik çatışmalarını ve bunalımlarını işler.
 Batılılaşma, Doğu-Batı çatışması, ahlaki yozlaşma gibi konulara sıkça yer verir.
 En önemli romanlarından bazıları:
 Dokuzuncu Hariciye Koğuşu (Kendi çocukluk hastalığından ilham almıştır.)
 Fatih-Harbiye (Doğu-Batı çatışmasını işler.)
 Matmazel Noraliya’nın Koltuğu (Tasavvufi ve mistik unsurlar içerir.)
 Yalnızız (İçsel çatışmalar ve toplum eleştirisi.)
Fikirleri 
 Peyami Safa, milli ve manevi değerlere bağlı bir yazardır.
 Milli Mücadele’yi desteklemiş, yazılarında Türk kimliği ve milliyetçiliği üzerine vurgu yapmıştır.
 Batıcılığa karşı eleştirel bir yaklaşımı vardır, ancak tam anlamıyla bir muhafazakâr da değildir.
 Özellikle 1930’lardan sonra Türkçülüğe daha fazla yönelmiş, hatta Türkçü dergilerde yazılar yazmıştır.
 Ahmet Ağaoğlu ve Ziya Gökalp gibi isimlerden etkilenmiştir.
 "Türk İnkılabına Bakışlar" adlı eseri, onun milliyetçi fikirlerini en net şekilde yansıtan kitaplardan biridir.
#PeyamiSafa #DokuzuncuHasriciyeKoğoşu #FatihHarbiye #Yalnızız