Amatörlük olmadan futbolda kahraman mı yetişirmiş?

Amatördür o, ona bir şey olmaz…!

Sen hiç amatör oldun mu çocuk? Islandın mı hiç; tüm şiddetiyle yağan ve terden sırılsıklam olmuş bedenini buzdan kaskatı kesen acımasız bir yağmur altında. Veya kışın ayazının zemheri karanlığında üşüdün mü, sırf bir kaç dakika top koşturacaksın ve futbolun kahramanı olacaksın diye? 

Hayallerinde var mıydı çocuk? Milli formayı giyinmek ve o forma altında bu kadim milletin göğsünü kabartmak?

Peki çocuk, sen hiç düşledin mi; yokluğun ve ilgisizliğin meyvesi olan çamurlu ve engebeli bir deryadan, yeşilin en güzelinin tonunda açan özenle bakılmış bir çim cennetine uzanan yolculuğu?

Halbuki; o düşleri kurmadan ve dahi yaşamadan futbol dünyasına kahraman yetişmiyor be çocuk!

Amatör futbol oynamak, amatör futbolun içinde olmak ve o duyguyu yaşamak; çok ama çok faklı bir ruh halidir. Bambaşka bir dünya ve o dünyaya farklı bir bakış açısı… 

Bu dünyaya hiç dışarıdan dahi olsa şöyle bir bakış atabildiniz mi?

Sevinçler, hüzünler, sakatlıklar.

Sıcak-soğuk demeden hava şartlarına aldırış dahi etmeden o sahaya çıkabilmek için çaba harcayanlar.

Ya o tribünlere gelip bahse konu olan bu amatör dünyadan zevk alanlar, onlara ne demeli ki? 

Olsun varsın…

Amatördür o, o na bir şey olmaz!

Evinde ne bulur ise onunla kahvaltı yapar, hatta ve hatta bazen evinde de bir şey olmaz ve kahvaltı bile yapamaz.  Yolda gelirken simit parası varsa, sadece elinde simit koşarak müsabakaya gelmeye çalışır. Sahaya çıkar hal buyken sonuna kadar sahada terinin son damlasına kadar savaşır, mücadele eder ama olsun amatör ya, ona hiçbir şey olmaz…

***

İşi olsa dahi zor geçinir, evine-ailesine bir şey götüremez; işini ailesini ikinci planda bırakıp, antrenmana gider. 

Var ise maça gider.

Yokluğun bağrında çevresine belli etmeden çırpınıp durur ama nasıl olsa amatördür o,ona bir şey olmaz…

***

Sezon başlar antrenmana gider, elinden geldiğince de hiçbir antrenmanını kaçırmaz. Ama gel gör ki hemen her karşılaşmada sadece abileri oynar ve o sesini çıkarmaz. Sevinçleri vardır, hayalleri vardır, umudun köşe bucak kaçtığı anlarda dahi yaşama hazzıyla birlikte büyük br inadı vardır. İnadına hayat, inadına profesyonel olmak, inadına ayakta kalabilmek amacı vardır.

Sonuç; amatördür o, ona bir şey olmaz…  

***

Olur ya; bir gün hiç ummadığı bir anda, oyundaki kendisi gibi aynı özelliklerde oynayan bir abisi sakatlanmıştır, onun yerine yedeğe maça çıkar, gerçekten ama gerçekten süper bir oyun sergiler ve topunu oynar. Hatta onun attığı goller ile galbiyete çıkılır ama soyunma odasında galibiyet kutlanırken kimseler ona “sen çok iyiydin demez”…

Küsmez darılmaz. 

Maçlarına sonuna kadar devam eder… 

Çünkü; 

Amatör ya ,ona hiç bir şey olmaz…

***

Cebindeki son parasıyla, Antrenmana veya oynatılmayacağını da bile bile maçına gelir. Maç sonunda dağılır tüm gelenler, kendi takım arkadaşları bile güle oynaya ayrılır yanından bir bir, kendisi geldiği yolları bir daha yayan olarak döner evine, ne bir yöneticisine ne de hocasına “param yok” diyemez…

Olsun ama o bir amatördür ve ona bir şey olmaz…

***  

Antrenmanda ya da maçta sakatlanır. Ayağı kırılır ya da parmağı, omzu çıkar. Alçıya alınır, atele… 

O anda herkes sahip çıkar, adettendir her türlü yardım yapılır. 

Fotolar çekilir, geçmiş olsunlar havada uçuşur… 

Reklamın tam yeri ve biri bin paradır o an. 

Ama aradan biraz zaman geçince uyanırsın rüyadan. 

Yalnızlığının katmer katmer sessiz çığlıklarında boğulursun o an. 

Yetmezmiş gibi;

Nasıl geçineceksin diye soranın ise hiç olmaz… 

Dedik ya;

Amatördür o, ona hiç bir şey olmaz…

***

Maçta sakatlanır ve yerde kalır, hemen sağlıkçı koşar gelir… 

Sihirli buz torbası, kış ise mevsim daha kolay iş, hemencecik kar ya da buz kütlesi veya soğuk suyla tedavisi yapılır…

Oldu da bitti Maşallah.

İlk dokunuşta acısını içine gömer ve oynamaya devam eder; isterse etmesin, hocası saha kenarından teşhisini koymuştur hemen “hadi bir şeyin yok, devam” sesini duyar… Değil mi ki sen; amatörsün sana bir şey olmaz…

***

Sırtındaki forması onun her şeyidir, mahallesinin/semtinin armasını taşır, ama o formayı alıp eve gidemez, birileriyle ortaklaşa kullandığı için kendisinin değil, takımın tek formasıdır o.

Es kaza sırtında o formayla mahallesinde dolaşamaz, çünkü formayı alırsa şayet; takımı müteakip maça çıkamaz, forma eksilecek diye de zaten isteyemez…

Yine küsmez darılmaz yetmezmiş gibi de formasına armasına sarılır… 

Güç verir, güç alır ondan;

Amatör ya, ona hiç bir şey olmaz…

***

Yıllardır o kurumun, 

 O semtin,

O mahallenin ya da başka bir deyişle abisinin, akrabasının, eşinin, dostunun kurmuş olduğu takımın formasını giyer.

Yıllara inat artık yaş ilerlemiştir, yavaş yavaş oyundan kesilmeye ve oynatılmamaya başlar ama kimseye ayıp olmasın diye bir şey söyleyemez.

Kendisinden daha genç ve daha enerji dolu, hayalleri henüz taptaze olanlar vardır, hep susmuştur yine susar ve boynunun bükülmesini dahi amatörlüğün ruhunda güzellik sayar.

Çünkü o;

Çünkü o bir amatördür ve amatörlere hiç ama hiçbir şey olmaz… 

Tüm Amatörlerimize  Sevgi ve Saygılarımla..