Ben ne dersem o zihniyeti bitti beyler…

Farkında mısınız bilmem ama artık geçmişte kaldı o “höst” uyarıları. 

Kodum mu oturturum havaları ve kolluk bende kıllık bende dayatmaları…

Vatandaşın alnının teriyle, oturduğunuz makamlarda ekmek yediğinizi ve vatandaşın menfaatleri için mesai harcadığınızı ne çabuk ta unutuyorsunuz değil mi?

Amacınız, o caddede kaptan köşkünde oturarak, gelip geçen veya kapınızdan içeri giren vatandaşa ayar çekmek değil. 

Değil mi ki haddinize de değil!

Anlaşılan o ki, konumunuz gereği yapmış olduğunuz işle alakalı olarak, dağıttığınız kaynakları kendi cebinizden çıkarıp veriyor moduna takılıp kalmışsınız. 

Ne bileyim olur ya; veren el, alan elden her daim üstün olur kafasına kendinizi kurar ve o dağıtılan kaynakları kendi malınız gibi görmeye başlar iseniz, işte bu yaşananlar ve müdahale edilmez ise, daha kötü durumlar meydana gelir. Umarız ki en kısa zamanda o koltukların ve o hükümdarlığınızı ilan ettiğiniz koridorların size ait olmadığını öğretirler. 

Bu arada hatırlatmakta fayda var; o dağıttıklarınız kimsenin babasının kesesinden değil, halkın kesesinden çıkmaktadır. 

Belki unutmuşsunuzdur!

Yine hatırlatalım ki veririm-vermem o benim bileceğim iş diye ima ettiğiniz gibi; severim de, döverim de diyerekten Züğürt Ağa moduna girmeyesiniz… Olur ya, pınarın başında oturmakla kendinizi bu köyün ağası zannedip, bizi de güreş seyretmeye gelenlerle karıştırmayasınız diye söylüyoruz.

Tamam, anladık; töre nedir, delikanlılık nedir hatta ve hatta kamu terbiyesi nedir bilmiyorsunuz. Bilse idiniz eşinin yanında bir erkeğe değil el kaldırmak, laf bile kavuşturma derdine düşmezdiniz. 

Haklılığınızı şiddete başvurarak mı ispat ediyorsunuz siz? 

Hem bu neyin haklılığı ki? 

Kimin malını kime pay edemediniz de, razı olmayan tarafı dayak atarak susturmaya kalktınız? Karşınızda bulunanlar sizin neyiniz oluyor Allah aşkına?

Vatandaşı siz böyle mi ikna ediyorsunuz? İnandın-inandın. İnanmadın, al sana…

Ben ne dersem o, ben ne söylersem doğrudur, siz susacaksınız. Susmaz iseniz susturulacaksınız! 

Belli ki o yaşadığınız konfor alanının dışına hiç çıkmamışsınız. 

Dışarı bir çıksaydınız, şu cihanı bir kolaçan etseydiniz, tanısaydınız. Sizin devrinizin çoktaaaan tükenip gittiğini, Türkiye’mizin yeni bir yüzyıla hem de size rağmen, sizin gibi “höst” çülere rağmen koşar adım medeniyete doğru gittiğini, darbecilere, dayakçılara, dayatmacılara asla ve kat’a yer verilmediğini ve dahi pirim ödemesi yapılmadığını görürdünüz. 

Haklılığınızı şiddete baş vurarak mı sağlıyorsunuz?

Üstelik bunu sizin gibi kamu görevi yapan bir gazeteciye, basın çalışanına ve en kötüsü de eşinin yanında bir kadına karşı gerçekleştiriyorsunuz. Hem de kamu binasının içerisinde. Kamuya ait bir hizmette bulunan insanların, kamuya ait binasında. 

Bu değneğin neresinden tutsanız sıkıntı.

Biliyor musunuz? Bu ülke, birilerinin işlerini halletmek için dayak yerine, şiddet yerine, dayatma yerine; kafasını kullanmaya, fikirlerini kabul ettirmeye başladığını gördüğü gün, kalkınma merdivenlerinden güle oynaya çıkmaya başlayacaktır.

İşte o gün bu iş biter.

O zaman bütün cihan bir araya gelse haklılığınızı sorgulayamaz. 

Aksi halde öyle ne kolay cihana hükümdar olmak, cihana söz geçirip sevdasını unutturmak. 

Bu arada siz cihanı yumruğu görünce sevdasından vaz geçer mi sandınız beyler?

Sizin gibiler yüzünden tüm kamu zan altında kalıyor. 

İşini hakkıyla, hakça yapanlarımızı tenzih ederiz vesselam…