Bugün, 15 Aralık 2025 Pazartesi
Bazı tarihler sadece bir halkın değil, bütün insanlığın sınavıdır.
18 Mayıs 1944…
Bu tarih, Kırım Tatarlarının sınavı değildi; bu tarih, insanlığın vicdanı ile yüzleştiği gündü.
O gün haritalar değişmedi.
Topraklar yerinden oynamadı.
Ama bir halk, bir gecede yok hükmünde sayıldı.
Sovyet rejimi, bir halkı toptan cezalandırdı.
Mahkemesiz, savunmasız, sessizce...
Kadın, çocuk, hasta demeden...
Evlerinden zorla alınan Kırım Tatarları, trenlere bindirilerek binlerce kilometre uzağa, bilinmeyene gönderildi.
Bazıları o trenlerden hiç inemedi;
Bazıları indikten sonra açlıktan, hastalıktan, umutsuzluktan can verdi.
Ve dünya sessizdi…
O gün Kırım Tatarları sürgüne gönderildi ama aslında sürgün edilen şey;
adaletti, insan haklarıydı, insan onuruydu.
Kırım’dan kalkıp Özbekistan’a savrulan sadece insanlar değildi;
Vicdanın suskunluğu da bu trenlere binmişti.
Bugün 18 Mayıs sadece Kırım Tatarlarının yas günü değil,
Tüm dünya vicdanının kara lekesidir.
Ne yazık ki dünya, çoğu zaman mazlumu güçlüden korumak yerine, güçlüye yaranmayı seçmiştir.
Ama tarih asla tarafsız değildir.
Bir gün herkesin sustuğu yerde, tarih konuşur.
Ve der ki:
> “Kırım’da çocuklar ağlarken, kim sustuysa suç ortağıdır.”
“Bir halkı yurdundan sürerken, kim göz yumduysa adaleti katletti.”
“Bir milleti yok sayan, aslında kendi insanlığını yok sayar.”
Bugün Kırım işgal altında.
Yine baskı, yine tehdit, yine gözaltılar, kayıplar, susturma politikaları…
Demek ki 1944'ün izleri hâlâ silinmemiş.
Demek ki 18 Mayıs, sadece bir tarih değil; bir uyarıdır.
Ve bizler…
İnsanlığın hafızasında kalacak tek şeyin zulme karşı durmak olduğunu bilmeliyiz.
Bugün 18 Mayıs’ta şu sözü haykırmak gerek:
Mazlumu unutan, zalime zemin hazırlar.
Kırım Tatar halkı yalnız değildir.
Sesiniz bizim sesimizdir.
Acınız bizim acımızdır.
Varlığınız, insanlığın onurudur.
Strateji Uzmanı
Gazeteci Yazar
Gökalp Şentürk
