Bir şehrin yalanları 3

Nasıl mı? 

Diye sormuştuk.

Birinci adım olarak; öncelikle şu kadim şehrin bütün meselelerini “benim meselem” arabesk mantığından kurtararak, tek bir adam sırtına yükleme huyumuzdan vazgeçmemiz gerekmektedir. 

Hem de ivedi olarak!  

Yani çeyrek asırlık, yarım asırlık ve hatta ömrü olsa, asırlık idarecilerimizden hemen el çekmemiz gerekmektedir. Bunlar kamu kurum ve kuruluş temsilcisi olabilir, STK temsilcisi olabilir, şahsi faaliyet gösteren alanlarının yetkisi olabilir.

İlk iş olarak bu değerlerimizi incitmeden ve gönül durgunluğuna sebebiyet vermeden görevlerinden ve hatta tabir-i caiz ise “makamlarının altından” bu şehri kurtarmamız gerekmektedir. Yani dememiz şu ki çeyrek asır boyunca veya görevde kaldıkları uzuncaaaaaaa yıllar boyunca veremedikleri hizmeti kalan yıllarda verme gayretleri bile takdire şayandır ama yeter deyip yola genç kanlarla, projeleri olan, hevesleri olan, hayalleri olan ve en çok ta mücadele şevki olanlarımızla devam etmemiz gerekmektedir.

Yok mu?

Dünya üzerinde nefes alıp dolaşan milyonlarca Erzurum’lu var ve biz bu şehir içinde 3-5 kişiyle şehircilik oynuyoruz, sonrasında da “sahapsız şehir” avuntusuyla bizi kalkındıracak, geliştirecek ve muasır medeniyetler konumuna getirecek “sahip” bekliyoruz.

O yüzdendir tünellerimiz türlü türlü bahaneler ile çay kaşıklarıyla kazılırken sesimiz çıkmıyor. Kamu kurum kuruluşlarımız sınır komşularımıza “komşuluk hakkı” olarak sunulurken sesimiz çıkmıyor, 100 km berimizde iki liraya satılan uçak bileti bizde beş liraya satılırken sesimiz çıkmıyor. Dünyada eşi benzeri olmayan birçok zenginliğimiz varken biz halen daha yoklukları oynuyoruz. 

Sebebi ne olur ise olsun; bu şehrin yaşadığı tüm olumsuzlukların tek bir çıkış noktası vardır o da makamlarda oturanlarımızın takmış oldukları kaynakçı gözlükleridir.

Ne yazıktır ki, bu gözlükleri takanlarımızın kibrinden yanlarına yaklaşılamadığı gibi birbirlerinden bile haberi olmamaktadır. Kendi başlarına hükümet, kendi başlarına kurtarıcı, kendi başlarına bulunmaz bursa kumaşının ta kendisidir bunlar…   

Vatandaş ne yapıyor?

Kaynakçı gözlükleri takanların yandaşlarıyla “sahapsız memleket” modunda “meselem, benim meselem” notalarıyla eğleşip duruyoruz.

Yönetici; cevap olarak, sadece sorunu ortadan kaldırandır. Bahane sıralayan veya sorun ortada dururken bu soruna sebep olanları halkına anlatan değildir.

Üstelik bu anlatımları yaparken de, birilerini veya belli amacı savunarak, suçu kendi halkına atan hiç değildir.          

Vatandaş her zaman bekler; hizmet bekler, kalkınmayı bekler, rahat yaşamayı bekler, huzuru bekler, güven ortamını bekler…

Bekler de bekler.

Ancak bu bekleyiş içerisinde yöneticilerinin ağzından çıkan bahaneler karşısında suskunluğuna boyun büküklüğünü ekleyip yönetime sunamadığı arzını “sahapsız memleket” avuntusuna sunar ise, işte o zaman şimdiki Erzurum’un yabancı kaldırımlarında dolaşıp dururuz… 

Neymiş efendim? 

Öncelikle asırlık çınarlarımızı koruma altına alarak, Erzurum halkı olarak biz meyve veren dallarımıza el kaldıracağız… 

Sonrası zaten gelecek.