Bir şehrin yalanları 7

Esnafımızın hesap vermek gibi bir durumu bulunmadığı için esnafın iş yerini açtığı saatlere göre kendisini ayarlamaya kalkan vatandaş ise amacına uygun olarak değil, bulduğuna uygun olarak yaşama mecburiyetinde bırakılmaktadır. 

Memur olanlarımız ise işine saatinde gelse dahi (!) kahvaltı ve çay için ve hatta sigara içmek için görev alanını terk etmesi uğruna harcadığı zamanı gün ile eşleştirdiği vakit, bir gün içerisinde ne kadar süre işinin yani mesaisinin başında olduğunu da varın siz hesaplayın. Elbette ki bu durumun dışında kalan ve işini dört dörtlük yapanlarımızı tenzih ediyoruz, bizim sözümüz onlara olmadığı gibi onlara teşekkür hususunda eksiklerimiz olduğunu da bu yazılarımız itibarıyla dile getirmeye çalışacağımızın bilinmesini bir kez daha isteriz… 

İşte bütün bu mantık içerisinde, kadim şehir Erzurum’un ticaret alanında neden geri planlarda kaldığının çözümünü aramak gerekmektedir. Ticaret alanında geri kalan ve kendi açısından ve halk açısından memnuniyet arz etmeyen bir ticaret dalgasının; tarımdan-sanayisine, spordan-kültürüne, eğitimden-sağlığına varana kadar diğer alanları nasıl tetikleyecek, sorgulamak gerekmektedir. 

İşte bütün bunları tek bir küfeden içeri attığımızda o şehrin ekonomisinin, kalkınmasının ve dahi yarınlara olan öz güveni yanı sıra yurdumuzun genelinde ki kalkınmışlık sıralamasının ağırlığı da ortaya çıkmaktadır.

Ve ne yazıktır ki; bilinçsiz atılan ve kazma vurucularına “hıh” diyenlerimiz sayesinde, sırtımızdaki küfemizin delik ve altının boş olduğunu anladığımızda, geldiğimiz nokta işte ortada. 

Bu şehirde yaşanan gıybet, çekememezlik, kıskançlık, dedikodu ve bu son yıllarda moda olan iftira ile birlikte desinlere atılan adımlar sayesinde, ne yazıktır ki üzerinde yaşadığımız bu kadim şehir “sahapsız memleket” ve “kandırılan şehir” tesellisi hafızalardan bir türlü çıkmamaktadır.

Bu şehir için reva görülen uygulamaların hiç birisinin başka şehirlere uygulanamayacağının örneğini müteaddit defalar yaşamamıza rağmen, geldiğimiz noktada maalesef ki yine sesimiz çıkamamaktadır.

Daha dün bu şehire atanan ve yeterliliği tartışma konusu olan bir müdürün durumunu bahse konu yazımızın içerisine keyfimizden konu etmediğimizi elbette ki okuyucumuz hak verecektir.

Hem de Kültür Bakanlığının “kültür başkenti” ilanı olmuş, kültürden daha eski bir tarihi olan bir şehrine, üstelik Milli Eğitim Bakanlığından bir şube müdürünün atanması gibi… 

Erzurum gibi bir şehire, Kültür müdürü atamak için Kültür Bakanlığında müdür bulamamışlar, aramışlar-taramışlar ve Milli Eğitim bakanlığımızdan bir şube müdürünü terfi ile dadaşlar diyarına git orada kültür öğret demişler.  

Olur mu böyle bir şey? 

Veya eli kulağında atanması beklenen müstakbel rektörümüzün durumunda olduğu gibi… 

Olur, olur…

Hem bu saatten sonra inanın birçoğumuzun umurunda da olmayacak rektörün kim olduğunun… Değil mi ki; bu kadar akademik kariyer konumuna sahip insanın seçim sonuçları ve görüşleri, yok hükmünde sayılıyor.

Değil mi ki;  bu şehrin birçok değerinin sözleri ve görüşleri değersizleştiriliyor, o zaman kalkıp ta atama yoluyla koltuğa kimin oturacağı zaten belli olan bir çalışma için yorum yapmanın da kıymetinin olduğunu düşünemiyoruz. 

Daha önceden de ifade etmiştik, bunların hiç birisine gerek yok. Bağlayın üniversiteleri MEB’e sonrasında dilediğiniz çaycıyı, şube müdürünü ve dilediğiniz personelinizi rektör olarak atayınız.

Kimin haddine düşmüş karışa?

Bari şu kadar profesörü ve doçenti seçim yapılacak ayağına konu mankeni olarak kullanmasaydınız! 

Değil mi ki kültürsüzlüğümüzü kapatmak için tayin ettiğiniz ve atadığınız şube müdürümüz tarihçi değil de bari müzikçi olsaydı…

Biliyor musunuz?

Bu şehir yıllarca atanmışlar ile seçilmişlerin denk güreşine seyirci kaldı durdu. 

Her hangi bir tarafın galip gelememesinin en büyük etkisi ise bu şehrin kalkınmasının Türkiye ortalamasının çooooook gerilerine düşmesine sebep olmuştur. Daha dün iki yakası bir araya gelmeyen birçok şehrimizin, bugün bu kadim şehir Erzurum’dan bahsederken beğenmemezlik edasıyla burun kıvırması da bu yüzdendir. 

Oysaki dün bu şehrin söz sahibi olanları, bu şehrin değerlerinin sağa sola hediye edilmesi durumunda seyirci kalmasalardı ve kadim halkımızda kendi içinde her adım başını tutmuş başıboşlarımızı,  kendi menfaatleriyle başa başa bırakmasalardı; belki de Erzurum şu an Türkiye'mizin başkentten ve birkaç şehrinden sonraki şehri olarak, seri başı hep ön planda olacaktı.

O zaman hep bir ağızdan müzikçi kültür müdürümüz sayesinde “keyfimiz ellere dert oldu” şarkısıyla göbek atar eğlenirdik ama ne yazıktır ki şansımıza “Kader de gülecekmiş! Ne zaman ne zaman” nakaratı düştü… 

O yüzdendir gelmeyen uçaklara yerden el sallamak, durmayan treni seyretmek ve açılmayan tünellerin hayaliyle, beton yığınları arasında kaybolmuş Erzurum Ovasının kasvetli sıkıcılığında Polyannacılık oynuyoruz.

Yok! Hayır, üzülecek bir şey yok ortada. 

Bu böyle geldiği gibi devam edecek. Verildiği kadar sevineceğiz, gösterildiği kadar göreceğiz ve öğretildiği kadar da bileceğiz. Bu bize bizim gibi, birilerinin ardında koşmayı sevenler için çok bile… 

Nasıl olsa aramızda takla atmaya hazır ve hatta atan o kadar çok taklacı ve kazmaya “hıh” diyerek ortalıkta çalışıyormuş ve hatta iş yapıyormuş edasıyla dolaşanımız var ki!

Yalana/dolana ne gerek.

Kültür müdürümüz de tarihçi edasıyla teyit edecektir; tarih tekerrür eder…

Hangi tarih diye soranlara hatırlatayım.

Buna da alışırız ve inanın bu da geçer. 

Görün bakın birkaç hafta geçmeden gündemden bütün bunların hepsi düşer. Yeni konulara bakın siz. Milli Eğitim Bakanımız hazır Erzurum’lu iken boş kadrolarımızı dolduralım derim. Neresi olur ise olsun hiç fark etmez; milli eğitim bakanlığında şube müdürü çok nasıl olsa…

Bu arada Erzurum doğumlu olması yeterli bir referans bilinsin. 

İşte bu tarih…