Birçok anne ve babanın sorduğu bir soru var: “Çocuğum neden bu kadar beceriksiz? Hiçbir şeyi tek başına yapamıyor. Tabağındaki yemeğini bile yiyemiyor.” Neredeyse her gün benzer yakınmaları, çevremizdeki kişilerden işitiriz.

Geçen hafta bir aşevindeydik. Yan masada dokuz ya da on yaşında çocukları olan bir aile vardı. Aşevinde ekmek arası köfte satılmaktaydı. Günümüz çocukları, neredeyse yedikleri her şeye ketçap ve mayonez koymaktalar. Yan masadaki çocuk da öyle yaptı. İlk ısırışında ketçap ve mayonez ekmeğin arasından fışkırıp masaya aktı. Anne öfkeyle masayı sildi bir kâğıt mendille. Baba umarsız görünüyor, ancak her şeyin farkında.

Çocuk, annesinin kızgınlığını yatıştırmak için dikkatli davranmaya çalışmakta. Kontrollü ısırıklarla yemekte yemeğini. Tüm dikkatine karşın bu kez ketçap ve mayonez pantolonuna aktı. Kâğıt mendil yetmedi, ıslak mendille uğraştı anne. Hem siliyor hem de söyleniyor. Giysideki leke çıkmadı sanırım. Leke çıkmayınca annenin kızgınlığı artmakta. Herkesin işitebileceği bir sesle. “Elindeki yemeği becerip yiyemiyorsun.” diye azarlamakta bir yandan.

Çocuk, ne yapacağını bilmemekte, oldukça şaşkın. Suç işlemenin, toplum içinde azarlanmanın ezikliği içinde.

Baba öfkeli ve sessiz; ama patladı, patlayacak. Anne azarlamasını iyice artırınca. Baba öfkeli bir sesle: “Çocuğa yemek yemesini öğrettin mi de öğrenmedi? Sürekli kendin yediriyorsun çocuğa yemeğini. Ondan sonra da yemek yemeyi beceremiyor diye çocuğa kızıyorsun.” dedi hışımla. Anne, yanıtlamadı babayı. Temizlik işi bitince köfte ekmeği aldı ve çocuğuna yedirmeye başladı.

Yani masada suçu olmayan tek kişi, çocuk… Baba, anneyle didişmemek adına yanlışları görmezden gelmiş yıllarca. Anne ise çocuğun her işini görmenin annelik görevini olduğunu sanmış. Böyle yaptığı için de sorumluluğunu yerine getirdiğini düşünmüş. Ancak iyi niyetli olarak görülecek bu davranış, çocuğu beceriksiz kılmış. Onun en temel günlük işlerini yapamamasına yol açmış.

Hiçbir çocuk, canlı dünyaya geldiğinde beceriksiz doğmaz. Onu beceriksiz yapan anne ve babası. Beslenme, bir canlının en temel gereksinmesi. Her canlı, dünyaya adım attığında yaşamda kalmak için beslenir bir biçimde. Ancak birçok çocuk, ne yazık ki ebeveynleri yüzünden yemek yemeyi bile öğrenemiyorlar. Çünkü onlara yedirecek anne ya da babası var. Çocuğun eline cep telefonunu tutuştur, o da ağzını istemsizce açsın. O sırada ne yediğinin farkında bile değil çocuk. Bu nedenle yemek yemenin keyfine bile ulaşamıyor. Peki, suçlu kim, çocuk mu?

Beceriksiz çocuk yok! Çocuğunu beceriksiz yapan ebeveynler var. Hem de o kadar çok ki…

                                                                       Adil Hacıömeroğlu

                                                                       30 Mart 2021