Mavi renk bir yumak yün ile başladığım atkı örme işime. İçine umut, kendimi kanıtlama çabasını ve çok emek koyacaktım. Benim atkım çok güzel olmalıydı. Her ilmeğini özenle işleyecektim. 
İlk ilmeği attım  sonra diğerleri. Yalnız aradan tek bir ilmeği farkında olmadan tersten almıştım.  İlk zaman fark etmedim. Atkı uzadıkça yanlış örülen ilmek kendini bağıra bağıra gösteriyordu. Tek bir ilmek ördüğüm bütün ilmeklerin ahengini ve güzelliğini bozuyordu. Bunun farkındaydım ama o kadar örmüştüm ve emek vermiştim. Şimdi tek bir ilmek için kocaman atkıyı mı sökecektim? Çok emek vermiştim çok!...
Atkı örme işinde ilk ilmek yanlış atılmıştı zaten. Yanlış atılan o ilmek, o kadar güzel ilmekler arasında kaybolurdu belki; neden olmasın ki? Örgüde kaçan o tek ilmek atkı uzadıkça daha çok görünüyordu. Fakat söküp tekrar başlamak da bir  o kadar  zorlaşıyordu.
Çok emek vermiştim, onca emeğime yazık değil miydi? Zamanımdan gitmişti. 
Aldığın bu karar sadece seni ilgilendirmiyordu. O atkıyı ördüğün kişi ve atkıyı görecek kişileri de en az senin kadar ilgilendiriyordu. Seninle hayatını paylaşan diğer kişileri de etkiliyordu. Ama sorun şu ki sen o atkıya çok emek verdin. Hak ettiğin karşılık bu olmamalı. Emeklerimin karşılığını almalıydım. İnsan kendi fikirlerinin Tanrısıdır. Benim fikrimde emeklerim boşa gitmesin. 
Bal arılarının birini sokunca ölmelerinin nedenini biliyor musunuz?
Bal arıları birini soktuğunda ölümü seçmişlerdir. Çünkü bilirler ki kovana dönerlerse soktuğu kişinin kanındaki hastalıkları ya da mikropların hepsini kovanlarına taşır ve diğer arıların yaşamını riske alırlar. 
Arılar bile kendi kovandaki ailesini neslini düşünür ve ölümü seçer. Peki o güne kadar arının hiç mi emeği yoktur. 
Biz bir atkıyı sökemiyoruz. Oysa sökemediğimiz atkı sadece bizi değil herkesi etkiliyordur. 
İkinci dünya savaşından sonra İngiltere ve Fransa devletleri ikili bir karar alırlar. İki devletin ortaklaşa aldığı bu karar bu güne kadar yapılmış bütün savaş uçaklarının en kalitelisi ve en güvenilir olanı üretmektir. İki devlet en iyi mühendisleri bu çalışma için görevlendirir ve büyük miktarlarda bütçe ayırır.
En iyisini yapmak için çalışmaları başlatırlar. O kadar zaman ve bütçeye rağmen istedikleri gibi bir uçak yapamazlar. İki ülke kendi uçaklarını yapana kadar dünya da başka ülkeler daha iyisini yapmışlardır bile.   İki ülkenin mühendislerin tek düşündükleri şey verdikleri söz ve emeklerinin boşa gitmesidir. Yaptıkları uçak istedikleri verimi vermediğini bile bile hata da ısrar etmeleridir. Mühendisler çok zaman ve para harcamışlardır. Emekleri boşa gidecekti. Evet bir uçak üretmişlerdi ama bu istedikleri standartlarda ve kalitede değildi. Ürettikleri uçağı istedikleri şekle getirememişlerdi, ama çok emek vermişlerdi. 
Dünyada daha kaliteli uçaklar karşısında elbette bu ürettikleri uçakların kullanımı çok zordu. Diğerlerine göre çok eksikleri vardı. Bunu biliyorlardı ama ya verdikleri emek, para ve zaman ne olacaktı.
Ürettikleri bu uçaklara CONCORDE adını verdiler. Concorde uçakların pek çok eksikleri vardı ve bunların kullanılması hiç kimseye bir fayda getirmeyecekti. Bütün bunlara rağmen inatla kullanıldı. Dünyada daha iyi uçaklar olduğu için bir süre sonra Concorde uçak yapımını sonlandırdılar.
Hata olduğunu bile bile ısrarla yapılan bu hareketlere CONCORDE SENDROMU denilir. Biz bağımlılık da diye biliriz. Hatalara bağımlılık. Emeklerim boşa gitmesin bağımlılığı. 
Bırak bazen emeklerinizin boşa gitsin. Bırak bazen ördüğün atkı sökülsün. 
Kim bilir belki de BEYAZ bir atkı size daha çok yakışacak…..

Serpil TEKİN