Bugün, 5 Aralık 2025 Cuma
Kimi insanlar var, yüzlerinde bir huzur, dillerinde sürekli başarı hikâyeleri…
Ama o rahatlık öyle bir rahatlık ki
insanın içi kıpır kıpır oluyor:
“Bu kadar huzur, hakla olmaz.”
Çünkü doğru yoldan gidenin uykusu hafiftir.
Ama bazıları var ki gözüne perde, kulağına tıkaç takmış gibi yaşıyor.
Sorsan "çok çalıştım, kazandım" der.
Ama kimse sormuyor:
"Kime neyi sattın da bu kadar rahatsın?"
Her Şey Satılıksa, Vicdan da Etikette
Eskiden satılan şey maldı, mülktü.
Şimdi artık satılanlar arasında
vicdan, ilke, sır, dostluk ve hakikat da var.
Kimileri konum için arkadaşını satıyor,
kimileri üç kuruşluk mevki için değerlerini.
Ama sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi
plazada kahve yudumlayıp,
insanlık dersi vermeye kalkıyor.
Rahatlığın Kaynağı: Umursamazlık mı, Ar Damarı Eksikliği mi?
İnsan hata yapar, pişman olur.
Ama bu yeni nesil “başarılı” insan prototipinde
pişmanlık yok, utanmak yok, iç sıkıntısı yok.
Sanki yanlış yapmak normal,
yeter ki yakalanma!
Ve bu ruh hâli bulaşıcı:
Toplumda da aynı ruhsuzluk yayılıyor.
Çünkü artık tek kriter şu:
Sonuçta ne kazandın?
Sahip Olduğun Şey Senin Mi, Yoksa Sadece Kiraladığın Rahatlık mı?
Elde ettiklerin senin emeğinle mi geldi,
yoksa birini itip ötekini ezip mi yükseldin?
Eğer cevabı bilmiyorsan,
rahat olamazsın;
sadece şimdilik görünmezsin.
Çünkü unutmamak gerek:
Sahte rahatlıkla, gerçek huzur aynı şey değildir.
Aynaya Baktığında Ne Görüyorsun?
Bir gün herkes kendiyle baş başa kalacak.
Telefon kapanacak, alkışlar dinecek, kalabalık çekilecek.
Ve aynada sadece kendin kalacaksın.
İşte o gün şunu sor kendine:
"Bu rahatlık, gerçekten bana mı ait?"
Yoksa bir başkasının yıkıntısı üzerine kurulmuş bir kibir mi bu?
Bu kadar rahatsan, bir şeylerden vazgeçmişsindir.
Ve büyük ihtimalle o şey,
en pahalı olanın ta kendisidir: vicdan.
Rahat olmak suç değil.
Ama rahatlığına ne feda ettiğini bilmiyorsan,
sadece yaşayan bir hayaletsin.
