Vahit Özdemir: Necmettin Cevheri Şanlıurfalı bir ailenin çocuğu. Ailesi Adana Ceyhan’a sürgüne gönderiliyor. Halbuki babasının düşmanla mücadelesi, kırmızı şeritli İstiklâl Madalyası var. Bazen doğru yanlış birbirine karışıyor, bir karar veriliyor. Birisi sizi listeye dahil etti mi artık oradan çıkmanız mümkün değil. Öte yandan Adana Ceyhan’a sürülmek aile için bir nev’i taltif gibi oluyor. Necmettin Cevheri ilkokuldayken devrin Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’ye mektup yazıyor. Haksız biçimde Şanlıurfa’dan, topraklarından koparıldıklarını, Ceyhan’da sürgün hayatı yaşadıklarını anlatıyor, “bize baba şefkati gösterin, beni okutun” diyor. Bir süre sonra kapıya iki jandarma geliyor, babasıyla ikisini önlerine katıyor. Babası homurdana homurdana gidiyor: “Oğlum sen ne işler çevirdin? Zaten memleketten sürülmüşüz, niyetin bizi Ceyhan’dan da mı sürdürmek?” diye söyleniyor. Baba önde oğul arkada Jandarma Komutanının odasına giriyorlar. Komutan ikisini oturtuyor, çay-kahve ikram ediyor: “Talimat geldi, oğlunuzu İstanbul’da Galatasaray Lisesi’nde yatılı olarak okutacağız. Velisi olarak izin veriyor musunuz?” diyor. 
Böylece Necmettin Cevheri Galatasaray Lisesi’ne giriyor ve orayı bitiriyor. Sonra Ankara Hukuk Fakültesi’ne giriyor. Cevheri çok kibar naif bir insan. ’65-’80 arası milletvekilliği yaptı. ‘87’deki seçimi kazanamadı, ‘91’deki seçimlerde yeniden Meclis’e girdi. Adalet Bakanlığı, Turizm ve Tanıtma, Tarım Bakanlığı, Başbakan Yardımcılığı yaptı. Kimseyi kırmayan, herkesle uzlaşı noktası bulan, vatansever biriydi. 
Hatta o zaman Tansu Çiller yurt dışında, Murat Karayalçın Başbakan Yardımcısı ama parlamenter olmadığı için Başbakanlığa vekâlet edemiyor. Necmettin Cevheri vekâlet ediyor, Hikmet Çetin de var. Bir Avrupalı Parlamenter Kürt meselesinden dem vurunca; “Siz neden bahsediyorsunuz? Şu anda ben Başbakan Vekiliyim ve Kürt’üm, bu arkadaş Dışişleri Bakanı o da Kürt!” diyor. Avrupalı şaşırıyor. Heyettekileri sus-pus ediyor. Yani Türkiye’de yerel bazı olaylar var ama kimin ne olduğundan ziyade insan olmasına bakarsınız. Bunu çoğunluk bilmiyor. Mesela Sovyetler’deki, Irak’taki, İran’daki, Suriye’deki Kürtlerle bizim ülkemizdeki Kürtler bir mi? Şu anda pek çok sektör onların elinde kimse de buna bir şey demez.
Dışarıdan bakanlar zannediyorlar ki; İran, Irak, Suriye’deki Kürtlerle Türkiye’dekilerin durumu aynı. Halbuki Türkiye bunlardan çok farklı. Biz burada kim Türk kim Kürt bakmayız. Halkta bu tür şeylerin karşılığı yoktur. Buna karşılık ben İran’dayken Azerbaycanlı kızlar evlenmek için Kürtleri pek tercih etmezlerdi. Birinci sebep ekonomi, ikinci sebep mezhepti. Yani oradaki Kürtler fakir ve Sünni’ydi. Şimdilerde biraz durum değişmiş. Kürtler zenginleşince, Azerbaycanlı kızlar onları da tercih etmeye başlamışlar. İyi ekonominin yakınlaştırıcı etkisi var demek ki.
Sözün burasında mezhep etkisine de dikkat çekiyor Vahit Bey.
Vahit Özdemir: Mesela Kars’ta Terekeme Türkler var, Sünni Azerbaycan Türkleri. Bu mezhep birliği orada Kürtlerle Türklerin evlilik birliği kurmalarını kolaylaştırıyor. 
Bir örnek: Tunceli’de öğretmenlik yapan Haymanalı bir Kürt, Alevi bir Hemşire ile evlenmek istiyor. Babası karşı çıkıyor; “Onlar Alevi, biz Sünni’yiz. Bu iş nasıl olur?” diyor. Neyse sonunda evleniyorlar. Öğretmenin evliliğe muhalefet eden babası felç geçiriyor, o istemediği Alevi gelin ona öz kızından daha çok bakıyor. İnsanlığın mezhebi yok aslında. Ancak şunu da görüyorum, Sünni olduğunuz zaman Türkiye’de mesele bitiyor. Öte yandan Alevileri de Aleviliği de yok sayamazsınız. Mesela akılcı bir yol tutulsa, Diyanet İşleri Başkanı’nın yardımcılarından biri de Alevi Dedesi olsa, iyi olmaz mı? 
Aklı başında Alevi Dedelerinden hangisiyle konuşsam; Cemevi’ne ihtiyaç olduğundan bahsediyor. O zaman bu ihtiyaç karşılanmalı. Ayrımcılık yapmamalı, bu yerlerden elektrik-su parası istenmemeli. İktidar da farkına vardı ki; Kültür ve Turizm Bakanlığı’na bağlı “Alevi-Bektaşi Kültür ve Cemevi Başkanlığı” kurdu.  
Bazı şeyleri Milletçe aşmamız gerek. Aleviler, Yavuz Selim isminden pek hoşlanmazlar. Halbuki Yavuz sekiz yıl padişahlık yapmış büyük bir hükümdar, Halifeliği Osmanlı’ya getiriyor. Bununla birlikte İstanbul Boğazı’na kurulan üçüncü köprüye adının verilmesi, Alevilerin büyük tepkisini çekti. Bunun üzerine iktidar bir nevi arayı bulmak amacıyla Nevşehir’deki üniversitenin adını Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi olarak değiştirdi. Bence doğru olanı yaptı. Zıtlaşmakla bir yere varamayız, ortak noktayı bulmamız gerek. Alevi de Sünni de Kürt de Türk de hepsi öz kardeşlerimiz. 
Sanırım önyargıları kırmak bazen gerçekten de atomu parçalamaktan daha zor olabiliyor. Dillendirmediğim bu düşüncemi doğrularcasına anlatıyor Vahit Bey.