Bugün, 9 Aralık 2025 Salı
O Son Yudum: Şehadet Şerbeti ve Bir Milletin Kalp Atışı
Her milletin hafızasında bazı kelimeler vardır ki, sadece sözlükte değil, kalpte yaşar.
Bizim kalbimizde “şehadet şerbeti” böyle bir kelimedir…
O, bir vedadır.
O, bir duadır.
O, bir diriliştir.
Osmanlı ordusunda cepheler yalnızca kurşunla değil, inançla savunulurdu. Yaralanan askere sadece hekim değil, dua yetişirdi.
Ve eğer tedavi mümkün değilse…
Eğer ölüm artık bir adım ötedeyse…
İşte o anda, son görev başlardı.
Tabip hekim, yanında taşıdığı o küçük fıçıyı – yani "Tabip-Hekim Matarasını" – usulca çıkarırdı. İçinde zemzemle karılmış baldan yapılmış bir şerbet…
Bir yudum…
Belki sadece bir yudum ama, o bir yudumda bir ömrün anlamı gizliydi.
O yudum, ne susuzluğu giderirdi ne de yarayı kapatırdı.
Ama o yudum, bir ruhu Rabbine hazırlar, onu şanla, şerefle, dua ile uğurlardı.
İşte bu yüzden “şehadet şerbetini içti” denilirdi onun ardından.
Düşünün bir kez…
Bir milletin ölümü bile bu kadar asil, bu kadar vakarlı olabilir mi?
Kurşunun yaraladığı bedeni, zemzemle teselli eden bir medeniyetin çocuklarıyız biz.
Düşmanın değil, inancın galip geldiği savaşlardan geldik.
Her şehit, arkasında yalnızca bir mezar değil, bir yürek bırakırdı.
Her asker, şehit olmanın ne demek olduğunu bilir, buna göre hazırlanırdı.
O yüzden son yudumu bir korku değil, bir şeref olarak içerdi.
Bugün o mataralar müzelerde…
Ama o ruh hâlâ bu milletin damarlarında dolaşıyor.
Bu yüzden biz ölmedik.
Bu yüzden hâlâ ayaktayız.
Bugün bir asker şehit düştüğünde neden hâlâ “şehadet şerbetini içti” deriz sanıyorsunuz?
Çünkü biz ölümü sıradan bir kayıp olarak görmeyiz.
Biz ölümü, Allah’a yakınlaşmanın, vatan uğruna ölümsüzleşmenin diğer adıdır biliriz.
Ve şimdi, o eski mataranın önünde durup sessizce düşünelim:
> Belki biz o şerbeti içmedik ama, onun uğruna yaşamalıyız.
> Belki biz son yudumla gitmedik ama, o yudumun hakkını vermeliyiz.
Bir milletin yüceliği, savaşta nasıl öldüğünde değil; ölümü nasıl karşıladığında saklıdır.
O yüzden bir gün size de "şehadet şerbeti"nden bahsederlerse, biliniz ki mesele sadece savaş değil…
Mesele, nasıl yaşadığınızdır.
