Olimpiyatlar Üzerine Düşüncelerim!

Olimpiyatlarda madalya alan bütün dünya ülkeleri sporcularını küresel anlamda insanlığa kazandırdıkları şampiyonluklar için tebrik ve teşekkür ediyorum!

Sporu sevmekle, amatörce spor yapmakla bir ömür tüketiyorum. Büyük pişmanlıklarımın başında profesyonel anlamda spor yapmamak, hakemlik veya antrenörlük almamam olmuştur. Gençliğimde spor yaptım, yeşil kuşak judocuyum. 25 yaşımdan bugüne kadar her gün 5 ila 10 km koştum, yürüdüm, hâlâ yürüyorum, bir saatten fazla durmadan yüzebiliyorum, dağcılık ve tırmanma ise içimde bir sevda! İkinci büyük pişmanlığım ise sigara içmem olmuştur.

Judo yaptığım dönemlerde judo hocamız bize hedef göstermedi. Müsabaka, olimpiyatlara katılma, şampiyonluk gibi hedefleri düşünemedik. Kimse ufkumuzu açmadı. Belki başarılı çok judocu olabilirdim belki çok sevdiğim koşu sayesinde olimpiyatlara katılırdım, bilemiyorum tabii!

Epiktatos; “Olimpiyatlara katılıp şampiyon olmak istiyorsan çok erken kalkacaksın, bütün eğlencelerinden vazgeçeceksin ve bütün gününü şampiyon olmaya adayacaksın”. 

Ve Konfüçyüs; “Hazırlıklı ol ki şanslı olasın” der.

2024 Paris Olimpiyatlarını seyrettim. Büyük bir zevk ve büyük bir gizli burukluk ve daha doğrusu içimde derin bir keder duyarak! Kahroldum!

Niçin “Altın madalya alamadık?”, niçin?

Koşmaya ayakkabımız mı yok! (İran sinemasında 1997 yapımı müthiş bir trajedi içeren filmdi; Cennetin Çocukları. Orada ayakkabısı yırtık bir çocuğun şampiyonluğa ulaşması anlatılıyordu).

Koşmak için ayakkabı ve bir yol’dan başka hedef koymak, kararlı olmak, çalışmak, kazanma arzusu ve bir spor kulübüne üye olarak, yol haritası çizebilecek antrenör yeterli!

Yüzmek için su lazım, bir mayo veya şort! Bir profesyonel yol gösterici.

85 milyondan birkaç atletten ve yüzecek iki kişiden başka kimse niye yok?

Sadece atletizm ve yüzme sporu için yazdım; neden sporcu yok, neden devletten 1000 altına talip olan gencimiz yok? Neden beyinlere şampiyonluk yerleştirilemiyor, neden?

Neden orada Türk Bayrağımız gönderde dalgalanmıyor ve neden İstiklal Marşımız altın madalyamız ile söylenmiyor? Ne eksiği var gençlerimizin, hedeften ve beyinlerini işlemekten ve yarışmacı ruhlar kazandırmaktan başka! Oralarda şampiyon olmaktan, olimpiyatlarda savaşmaktan büyük milliyetçilik örneği var mıdır?

Olimpiyatlarda madalya alan bütün dünya ülkeleri sporcularını küresel anlamda insanlığa kazandırdıkları şampiyonluklar için tebrik ve teşekkür ediyorum!

Türk Milli takımımızı, bütün Türk Devletlerinin sporcularını ayrı ayrı kucaklıyor ve bizleri temsil eden, savaşan, ter döken bütün sporcularımızı saygıyla, sevgiyle, göz yaşlarımla tebrik ediyor, saygılar ve sevgiler sunuyor, minnetlerimi kabul etmelerini arz ediyorum.