Başlığımızdan anlamışsınızdır…
"Don Kişot" kitabınından alıntı..

Orta yaş kesimi daha iyi bilir.. 

Bir zamanların en ünlü ve en çok okunan kitaplarından biriydi. 

İspanyol yazar, Miguel De Cervantes'in 1604 yılında yazdığı bu kitap, dünya klasikleri arasındadır. 

Baktığınızda 420 yıllık olmasına rağmen hâlen güncel, bilinen, okunan ve öğretmenler tarafından okutulan bir romandır. 

Romanın kurgusal baş kahramanı; Don Kişot (Don Quijote), yardımcı karakteri de Sanço'dur (Shancho Panza) 

Kitap, özünde kurgusallığından dolayı çocuk romanı niteliğindedir..
Çocuklar için uygundur. 

Ancak karakterler, olaylar, kullanılan cümleler derin mesajlar içerdiğinden; güncelliğini korur ve toplumsal olarak da yer kazanmıştır.. 

Hayâli bir şövalye olan Don Kişot'un, kitap içinde geçen bazı cümleride güncel hayatımızda sıkça kullanılır.. 

Bir koyun sürüsünü; hayâli olarak, düşman ordusu görüp, düşmanlarının bir koyun sürüsü hükmünde câhil, korkak ve adaletsiz olduğunu savunur ve onlarla savaşır... 

Ve Sanço'ya:
"Üç tane devle savaşıyoruz sevgili Sancho: Adaletsizlik, korku ve cehâlet." 
der... 

Bu cümlede, Don Kişot'un düşmanlarına olan bakış açısı ortaya çıkar. 

Onun gözünde, adaletsizlik, korku ve cehâlet, insanların karşılaştığı en büyük düşmanlardır. 

Ve bunları yapanlarda koyun hükmündedir... (İronik!) 

Çünkü koyun adalet nedir bilmez, çok korkaktır, kendi fikri yoktur, çektiğin ya da sürdüğün yere giden, câhil hükmündedir! 

Veya; yel değirmeni ile savaştığı sahne... 

Burada da, savaş verdiği kişi veya toplumun; onu duymadan, kendi ekseninde dönmeye devam ettiği ve boşa kürek salladığıdır verilmek istenen mesaj... 

Çocuk romanı olsa da aslında; hayal, kurgu ve hakîkat çatışmasının özetidir...


420 yıl sonra hâlen güncel kalması da bu yüzdendir muhtemelen... 

Yüzyıllar boyu savaşacak cahil, korkak vs bitmeyince güncelliğini koruyor hâliyle.. 

Ve bizde günümüzde, bir şey için savaş verirken diyoruz ya birbirimize: 

"DON KİŞOT GİBİ, YEL DEĞİRMENİYLE SAVAŞMA BOŞUNA!" 
(Bu cümlenin Türkçe meâli:
"Boşa kürek sallama, kazanamazsıııınnnn!" demektir...) 

Bu cümlede bu kitaptan….

Ya da  bazen; "Yenilemeyecek 3 düşman; korku, cehalet ve adaletsizliktir!" diyoruz, hayıflanarak.... 

Bunları yazmaktaki amacımız şu;
420 yıl önce adam hayalî bir roman yazmış...
Çocukça kurgularla! 

Ama ciddî ironik yaklaşımlarla... 

Şu an İronik Sorgulamalardayız..
Kitap tanıtım köşesinde değil! 

Sadece, ne kadar derin mesajlar vermiş deyip şapka çıkarıyoruz...
Ve şu sonuca varıyoruz... 

Roman yazımı; yıl 1604, şu an yıl 2024...
420 yıl! 

O zamandan bu zamana savaşılan şeyler aynı kalmış!
Yenilememiş!
Düzeltilememiş! 

Neden? 

Savaştığı koyun sürüsünü hatırlayalım... 

Ne anlatabilmiş ki onlara?
Hiç! 

İşte gerçek düşmanlarını koyunlar olarak hayâl etmesi bu sebeptendir... 

İroninin kralıdır bu! 

"Yalanı yalancı ile,
Yanlışı da cahille sakın tartışma!
Çünkü yalancıya gerçeği, cahile ise doğruyu anlatamazsın!" 

Diye bir kamyon arkası yazısı vardır, bilirsiniz... 

Bu tez doğru gibi geliyor ilk başta değil mi? 

Ama yıl 2024 be kardeşim! 

Bu çaresizlik neden devam ediyor? 

Neden yel değirmenine karşı savaşıyor görüyoruz kendimizi brey olarak, toplum olarak? 

Neden kimse kimseyi duymuyor? 

Neden eğitmiyoruz câhili? 

İşimize mi geliyor câhil kalması? 

Yalancıya neden yalanını görüyorum, farkındayım diyemiyoruz? 

Korkudan mı? 

Etarafımızda en yakından en uzağa en büyük hadikapımız YALAN! 

EN BASİT HÂLİ İLE EV İÇİNDE, EN BÜYÜK HÂLİ İLE TOPLUMSAL DÜZEYDE YALANLAR ALMIŞ BAŞINI GİDİYOR! 

Söyleyende, susan da CÂHİL değil mi?


Yalan söylediklerini biliyoruz!
Yalan söylediklerini biliyorlar!
Yalan söylediklerini bildiğimizi biliyorlar!
Yalan söylediklerini bildiğimizi bildiklerini de biliyoruz! 

Ama hâlen yalan söylüyorlar ve bizde dinlemeye, "hı hı" demeye devam ediyorsak kendimize bir bakalım.... 

Don Kişot hikayesindeki ironik karakterlerden hangisiyiz? 

"Yel değirmeni" sıfatlı düşman aslında net cehâlet!

Bu sebeple câhillerden uzak duralım diyoruz değil mi?
Yenemeyiz çünkü! 

Yahu, DURMAYALIM!
ÇALIŞALIM EĞİTMEYE! 

Çünkü; câhile tevâzu, anlayış, kabulleniş göstermek, bir süre sonra kendisini âlim sandıracağından, o câhilden nasihat dinlemeyi kabul etmektir!

Haydi gelin, elin gavurunun(!) yazdığı kitaptaki hayâli şövalyenin verdiği sübliminâl mesaj örneklerini bitirelim... (!) 

Ve "Bozkır'ın Tezenesi" lâkaplı, yediden yetmişe herkesin bildiği, tanıdığı illâki bir yerde; ya bir türküsüne, veya bir cümlesine denk geldiği, en büyük Türk ozanlarından olan...
"Devlet Sanatçısı" ünvânını dahî; "Ben halkın sanatçısı olsam bana yeter, başka bir ünvana gerek yok" diyerek reddeden, gerçek "bizden" olan Neşet ERTAŞ'ın sözleriyle bitirelim...


İlimsizlik bilgisizlik yüzünden,
Cehâlet hortlar mı, hortlar! 

Sevgisizlik, saygısızlık yüzünden,
İnsan insandan bıkar mı, bıkar! 

Şeytan kol gezer, o bir câhil avcısı!
Avlar câhilleri, olur onların hocası! 

O, insanlık düşmanı, zehirdir fetvası!
Câhil beyinlere akar mı akar! 

Üstâd ne güzel özetlemiş.....

İronik veya düz…

Kim veya kimler?

Düşünmeye, düşündürmeye niyetle..... 

VESSELÂM...