Bir ülkede herkesin her şey olabilme ihtimalinin fazlalığı!

O Ülkede iç barışının tesis edilmesini zorlaştırır!

Hak ettiği halde bir şey olamayanların gönül kırgınlığı da hak etmediği halde çok şey olabilenlere duyulan güven ve saygıyı azaltır!

***

Yolda yürürken biri “BAŞKAN!” diye seslenince 7 yaşından büyük kadın ve erkek herkes dönüp bakıyor bana mı seslendiler diye!

Haklı olarak!

Öyle ya! Bir şekilde herkes eski ya da yeni başkan!

7 yaşında ki de sınıf başkanı!

***

Aranızda başkan olmayan kaldı mı bilmiyorum ama “ben bile birkaç kez oldum”

Yaklaşık 168 siyasi parti, 184.361 dernek, vakıf, sendika, kooperatif, odalar, belediyeler vs derken…

Yukarıda ki sayıları 81 il başkanlığı, bazılarını da 922 ilçe başkanlığı ile çarpılınca!!!

+ Bu yapıların içinde ki birimlerin başkanlıkları…

Eskileri, yenileri!

E bu kadar başkan olunca, onların haberlerinin açıklamalarının yapılması için binlerce haber sitesi, gazete,

On binlerce yazar ve gazeteci!

+ Sosyal medya habercileri + TV yorumcuları …

Hal böyle olunca da,

Okuyanı az, yazanı çok!

Dinleyeni az, konuşanı çok!

Buyuranı çok, yapanı az!

Sorun çok, sorumlu(!)

Düzelicez İnşallah…

***

Her yıl Ülkemizi kurtarma iddiasıyla yeni yeni siyasi partiler giriyor siyaset arenasına!

Ailesine işine kendisine harcaması gereken zamanı parayı ve enerjiyi vatana millete feda etmeye hazır yeni Genel Başkanlar ve yanında yeni on binler ile birlikte!

Açılışlar, davetler, atamalar, protokoller, ziyaretler, tebrikler, rozetler, anketler, taltifler…

Sosyal medya hesaplarında aile büyüklerinden fazla siyasi büyükler ile resimler(!)

Mübarek gün ve gece kutlama sorumluluğu!

Baş sağlıkları, tebrikler!

Liderlerin paylaşımlarını paylaşmalar!

Her ilde en az üç vekil ve ilk seçimde iktidar hayalleri!

Mecburi iş sözleri, müdürlük memurluk vaatleri!

Daha önce izlediğimiz filmlerin yeniden sahnelenmesi ya da eski türkülerin yeni Cover albümleri gibi!

Sözler aynı, notalar aynı, sadece birkaç yeni enstrüman ilave!

***

Birkaç ay sonra aday adaylıkları, parti içi rekabetler, gruplaşmalar, istifalar, hakkı yenenler, değeri bilinmeyenler, liste dışı kalanlar, başka partilere transferler, ilk kez siyasete girenlerin hayal kırıklıkları, kapanan siyasi defterler ve sine-i millete dönüş!

Her şeyin azı karar çoğu zarar derler büyüklerimiz bence bu konuda da çok aşırıya gittik, parti sayısı arttıkça ister istemez partizan sayısı da artıyor!

Oyların bölünmesi önemli değil, biz bölünüyoruz!

Eskiden hangi ailenin hangi sülalenin hangi partili olduğu bilinirdi, bir evde 4 kişi varsa her kesin partisi aynı, hatta bir kişi ömründe bilmem kaç parti değiştirmiş oluyor!

Tamam, lider konusunda sıkıntı çekmeyen bir toplumuz, yenilik te iyidir, herkesin lideri en güzel şekilde konuşuyor, doğru da söylüyor tamam da, bir de biz gerçeği var, Biz aynıyız!

Beklentilerimiz aynı!

Siyasi partiler yasası aynı!

Liderlerin yetkileri aynı!

Ankara aynı, İzmit aynı!

***

Bence en iyisi Cumhuriyetimizin ilk yıllarında olduğu gibi tek parti!

İllerin vekil sayıları belli zaten,

Halkın teveccühünü alıp bölgesinden seçilen, sağcı solcu, kapitalist liberal, sosyalist Milliyetçi Milletvekillerinin aynı partide mücadele ettiği bağımsız bir meclisi!

Bir daha seçilme ihtimalleri de, Meclisteki çalışkanlıkları ve bölgelerinde ki seçmende ki karşılıkları kadar!

Sanki daha sistemli, daha demokrat, daha anlaşılır!

***

Parti 1 tane olunca da vatanı kurtarmak için evine işine evlatlarına ayırması gereken zamandan fedakarlık yapan yüz binlerce münevver insanımız enerjisini, ailesine işine gücüne yöneltir.

İhtimal azalırsa, keşke ler belki ler ile kafalar karıştırmaz, nafile siyasi hayallere engel olur!

Rakip azalınca, ötekilik te azalır!

***

Bu arada aklıma gelmişken bir şey daha söyleyeyim!

Miladi takvime göre Cuma kutluyoruz ya!

Hicri takvime göre belki de pazara denk geliyor!

Dikkat etmek lazım(!)

***

Selam ve dua ile

Yücel Alpay Demir.