Bazı hikayeler, bir halkın kaderine yön verir. Bazı isimler, bir mücadeleyi simgeler. Türkan Bebek’in hikayesi, bu iki gerçeği aynı anda taşıyan bir acıdır. Henüz 17 aylık bir bebekken Bulgaristan’daki Türk azınlığa yönelik baskının en trajik sembollerinden biri haline gelen Türkan Feyzullah, sadece bir kayıp değil; aynı zamanda bir direnişin sessiz çığlığıdır. Bugün, Türkan Bebek’in hikayesini yalnızca bir acıyı anmak için değil, bu acının anlamını derinlemesine kavramak ve dünyaya duyurmak için yeniden hatırlamalıyız.

Bir Halkın Dramında Küçücük Bir Beden

1984-1985 yıllarında Bulgaristan’da Türk isimlerini zorla değiştirme politikası, yalnızca bir asimilasyon hamlesi değil, Türk toplumunun kimliğine ve varlığına yapılmış doğrudan bir saldırıydı. İnsanların adları, kültürel bağları ve dinleri hedef alınıyor, Türkçe konuşmaları yasaklanıyordu. Halk, bu dayatmalara karşı barışçıl bir şekilde direndi. Mogilyane köyündeki protesto da işte bu direnişin bir parçasıydı.

Ancak bu barışçıl yürüyüş, rejimin sert müdahalesiyle kanlı bir trajediye dönüştü. Askerler, kitleye ateş açtı. O kurşunlardan biri, annesinin kucağındaki Türkan Bebek’i buldu. Henüz hayata dair hiçbir şey bilmeyen bu masum çocuk, devletin acımasız politikalarının en sessiz kurbanı oldu. Küçücük bedeni, yalnızca ailesinin değil, bir halkın yüreğinde onulmaz bir yara açtı.

Masumiyetin ve Zulmün Çarpışması

Türkan Bebek’in ölümü, yalnızca bir trajedi değildir; masumiyet ile zulmün çarpışmasının en çarpıcı örneklerinden biridir. Henüz konuşamayan bir bebeği hedef alan bir sistem, aslında bir halkın kimliğini, geleceğini ve iradesini yok etmeyi hedefliyordu. Ancak Türkan Bebek’in ölümü, bu yok etme çabasına karşı bir halkın direncini daha da güçlendirdi.

Bir annenin gözyaşları arasında yitip giden Türkan Bebek, yalnızca masumiyetin değil, zulme karşı boyun eğmeyen bir iradenin de sembolü oldu. Onun adı, o gün Mogilyane köyünden başlayan ve tüm dünyaya yayılan bir çığlık haline geldi: “Biz varız ve var olmaya devam edeceğiz.”

Türkan Bebek’i Anlamak

Türkan Bebek’i anlamak, sadece onun ölümünü değil, onun ölümünün ardındaki nedenleri ve sonuçları da kavramaktır. Türkan Bebek, yalnızca bir birey değil; bir halkın özgürlük mücadelesinin sembolüdür. Onun hikayesi, Bulgaristan Türklerinin kültürel kimliklerini korumak için verdikleri büyük mücadelenin bir özeti gibidir. Bu yüzden Türkan Bebek’i anmak, sadece bir geçmişi hatırlamak değil; bu mücadeleyi gelecek nesillere taşımak demektir.

Türkan Bebek’i anarken, bu masumiyetin kurban edildiği sistemin adaletsizliğini hatırlamak ve zulmün bir daha asla yaşanmaması için ders çıkarmak zorundayız. Türkan Bebek’in hikayesi, yalnızca geçmişin değil, bugün de dünyanın birçok yerinde devam eden kimlik mücadelelerinin bir aynasıdır.

Hatırayı Yaşatmanın Önemi

Türkan Bebek’in adı, yalnızca Bulgaristan Türklerinin yüreğinde değil; özgürlüğe ve insan haklarına inanan herkesin vicdanında yaşamaktadır. Onun hatırasını yaşatmak, yalnızca anma törenleriyle sınırlı kalmamalıdır. Türkan Bebek’in hikayesini gelecek nesillere taşımak, bir halkın geçmişte yaşadığı acıyı unutmadığını ve bu acıdan aldığı derslerle geleceğe umutla baktığını göstermenin bir yoludur.

Onun adına dikilen anıtlar, yazılan ağıtlar, edilen dualar, bu halkın Türkan Bebek’i unutmayacağını kanıtlamaktadır. Ancak daha fazlasını yapmak gerekir. Onun hikayesi, okul müfredatlarında yer almalı, filmlere, kitaplara konu olmalı ve uluslararası platformlarda anlatılmalıdır. Çünkü Türkan Bebek’in hikayesi, yalnızca bir halkın değil, insanlığın hikayesidir.

Türkan Bebek’in Çağrısı

Türkan Bebek’in kısa yaşamı ve trajik ölümü, bize insanlık onurunun ne kadar kırılgan olduğunu hatırlatıyor. Ancak aynı zamanda, bu onurun korunması için verilen mücadelenin ne kadar kutsal olduğunu da gösteriyor. Türkan Bebek’in adı, bir halkın acısıyla birlikte umudunu da simgeliyor. Onun sessiz çığlığı, gelecek kuşaklara bir çağrı: Zulüm ne kadar güçlü olursa olsun, masumiyet ve adalet her zaman direnmek için bir yol bulacaktır.

Türkan Bebek Yaşıyor

Bugün Türkan Bebek, yalnızca bir isim değil; bir halkın vicdanında ve mücadelesinde yaşamaya devam eden bir semboldür. Onu anmak, zulme karşı direnmenin, masumiyetin gücünü hatırlamanın bir yoludur. Türkan Bebek’i unutmamak, insan olmanın ne demek olduğunu unutmamaktır. Ve biz, insanlığımızı asla unutmamalıyız.

Türkan Bebek, sadece geçmişte kalmış bir trajedinin adı değil; geleceğe taşınacak bir özgürlük manifestosudur. Onu unutmamak, bir halkın varlığını ve mücadelesini yaşatmak demektir. Unutmadık, unutmayacağız.

Strateji Uzmanı 
Gazeteci Yazar 
Gökalp Şentürk