Var mısınız bayramlaşmaya?

15 Temmuz gecesi olanları yaşayanlarımız ve seyre kalanlarımızın olduğu gibi pandemi de ve sonrasında yaşananları, hepimiz birebir hayatımızın en ince noktasına varana kadar hissettik.

Bankamatik önlerinde sıraya girenlerimiz yanı sıra, şuursuzca marketleri talan edenler halen daha (!) aynı hal ile yanı başımızda. 

72,5 millet, gerçek anlamda var bu toprakların üzerinde. Her zaman söyledik; her gördüğümüz türbanlıya bacı, her sakallıya da hacı demekle ve hatta hatta sözüm ona medeniyet adı altında bilinçli olarak kasti soyunanlara da bilmem ne (!) demekle bu iş bitmiyor. 

Görüntülere aldandığımızdan, perdenin ardını hiç ama hiç göremedik. Çoğu zaman kapımızın yanı başında duranları dahi tanımadığımız ortaya net bir şekilde çıkmış bulunmaktadır. Bu 72,5 milletten, bir gecede kimlikleştirilerek payımıza düşenin ne olduğunu ise son asırda iliklerimize kadar birileri (sağ olmasınlar artık) yaşattılar bize.

Aile yapımızın; elimizden ve var zannettiğimiz kültür çatımızın altından kaybolup gittiğini, maalesef ki ne yediğimizi bilemediğimiz zaman anladık. Kardeşlik duygularımızın, menfaat çatışmalarında heba edildiğini, mahkeme ve icra dosyalarının vurgun yedirten şoklarında anladığımız gibi. 

Bir başımıza yapayalnız,

Mezar bile tercih edilebilecek konuma girmişken.  

Arkadaşlıkların, dostlukların, kardeşliklerin ve hatta anne/baba kavramının dahi, menfaat dişlilerinin arasında bile-isteye kayıtsızca ezdirildiği, bir köpek sevdası projesine tercih ettirildiği ve birilerimizin de bahse konu durumu normal bir görüntü izler gibi kayıtsızca ve manasızca izlediği gibi…

Henüz geçenlerde kaybettiğimiz halkın sanatçısı İlhan Şeşen’in de ifadesinde yer aldığı üzere“neler oluyor bize” dahi diyemeden…        

Vakt-i zamanında nur topu gibi hükümetlerimiz oldu göz aydınlığı verilen. 

Akşamdan sabaha ömür biçilen.

Akşamdan sabaha bir zenginleşip, bir batıp iflas ettiğimiz. Akşam özgür bir biçimde yatağa girerken o gecenin sabahına cezaevinde gözlerimizi açtığımız…

Akşam her şeyimiz varken, sabahında bir hiç olup, yok olup gittiğimiz…

Yetmedi,

Gençlerimizi karşı karşıya getirdiler. 

Birinin adına sağ, diğerine ise sol denilerek. 

Oysaki her ikisi de birleştiği zaman can oluveriyorlardı, asırlardır tarih yazan ve tarihin ta kendisi olan bir bedene.

Tıpkı tek başlarına hiç bir şey olmadıklarını anladıkları gibi!

Ve

Gözümüzün önünde hatta gözümüzün içine bakılarak, kasıtlı olarak kesildi can bedenimizin kolları sağ ile sol ayrıştırılarak. 

Sonrasında, 

Sonrasında; başka senaryolar konuldu uygulamaya. Hepimizin önüne defaatle izlettirilen bir sahne ve karakter yapıları aynı oyuncuların, yine ve yeniden aynı replikleriyle dolu hazırlanan eserleri!

72,5 milletimizin sözüm ona hayrına, 

Hatta ve hatta sanki de “ben bu film daha önceden izlemiştim” dedirtircesine… 

Senaryo gereği, yarım asır boyunca ocaklara ateşler düşürüldü; kimselerin gözünün yaşına dahi bakılmadan. 

Bu kadim toprakların kadim halkı;  adı konulamayan bir ideolojinin kin kusan dişleri arasında ezdirildi hep; bu 72,5 milletin, buçuğunun eliyle.

Sonrası mı?

Sonrasında yine bir bayram havası esintisi esmeye başladı!

Sen; 

Asırlara meydan okuyan kardeşliğin, yeniden cana gelmesi say bu durumu. 

Yeniden ayağa kalkması ve hatta inançları uğruna tüm dünyaya hükmetmeye aday olması.

Ne sayarsan say artık… 

Arifesinin gecesindeyiz, bayramın! 

Şafağının sökülmesine çok az bir zaman dilimi kaldı, bu zifir karanlığının.

Ve umulur ki gerçek bir bayram olsun, sahnelenen bir yeni oyun olmasın artık temennimiz.

Ve umulur ki bitirilen bir bıkkınlık veren senaryonun yerine başka biri almasın.

Bayramlaşalım artık; yetmedi mi bu hüzün, bu acı ve bu ayrıştırma!

Asırlardır yetmedi mi dökülen gözyaşlarının kadim toprakla vuslata ermesi. 

Bayram temennilerimize ekleyelim o zaman; 

Sonrasına geçelim bayramlaşmaya,

Sonrasının sırasında, “trafik terörü” olsun; asıl düşmanmış gibi mücadele edilen. 

Hatta caydırıcı değil, bilhassa cezalandırıcı olsun kanunlarımız. Kimselerin gözü yaşlı kalmasın sırf birileri direksiyonda otururken, kendisini bilmem ne zannetmesin sakın! İnsan hayatı ucuz, hem de hiç ucuz olmasın artık.

Sırada “gıda terörü” olsun; gerçek düşman olarak algılansın 72,5 millet açısından.

Ekmeğine, suyuna ve hatta tüm lokmasına zehir katanlara, menfaat katanlara en ağırından bir ceza gelsin. Bilmem kaç defa ağırlaştırılmış müebbet verilsin ve gün yüzü gösterilmesin 72,5 milletin boğazından zehir geçirene. Milletin yediğine, içtiğine dünya hırsı bulaştırana bayramlar zehir edilsin artık.

Sırada “makam terörü” olsun; tek düşman olarak algılatılsın bu 72,5 millete. Her kim; “doktoru, öğretmeni, avukatı, belediye başkanı veya hangi makamda olur ise olsun” makamının ardına saklanarak zerre menfaat sağlamaya kalksa, akrabaları dahil tüm varlıklarına el konularak vatandaşlıktan çıkarılsın ve konulsun her hangi bir sınır kapısı önüne; kim alır veya kim kabul ederse oraya gönderilsin, vatansızlaştırılsın artık.

Görevini yapanları ayrıştırarak, onları tenzih ederek sözde Ev sahibi terörüyle uğraşalım az biraz, emlakçı terörüyle.  

Raflara her saat başı zam yapan ekonomi teröristleriyle uğraşalım az biraz. 

Garibanın ekmeğinden medet umanların, bir lahmacunu binlerce liraya satanın, beş lira etmeyen bir bardak çayı onlarca liraya satanın ve buna benzer halkın cebine tahakküm kurarak gerçek soygunculuk yapanların tekerine çomak sokalım, var mısınız?

Emir ve hüküm ile kırk yılda bir satın alınan malzeme endeksiyle değil, kâğıt üzerine ısmarlama enflasyon rakamı yazanları değil, halkın pazarında halka satılanlara bakarak cebe indirilen servetlere bakarak yazalım gerçek enflasyon rakamlarını. Kira artış oranına bilmem yüzde kırk kaç verirken, emekli ve memuruna bahsedilen kira artışının yarısını dahi çok görenleri konuşalım bu bayramda olmaz mı? 

Çay kaşığıyla verilenlerin, kepçelerle geri alınmasına seyirci kalınmasını konuşalım olmaz mı? 

Haydi, işte o zaman bayramlaşalım!

Ve

Samimiyetinizin derecesini bu şekilde örtelim üzerimize, ısıtsın bizi. Sarsın sarmalasın ve gerçek bayram havasını yaşatsın bize. 

Bu şartlarda var mısınız bayramı bayram olarak yaşamaya, gerçek manada bayramlaşmaya?