Bir milletin kalabalık olması değil, bir olması önemlidir.
Çünkü birlik, kendi içinde tutarlı bir duruşla mümkündür.
Eğer birinin söylediğine diğerinin güldüğü, birinin acısına diğerinin sevindiği bir topluluk varsa, orada aynı vatanı paylaşsanız ne yazar?
Unutmayalım:
Birlik, menfaatte değil, ilkelerde sağlanır.
Beraberlik, çıkar değil, dava üzerinden kurulur.
Kiminle?
İşte bu soruyu sormadan bu kavramları ağızlara sakız etmek boşunadır.
Birlik kuracaksan önce güvenilir insanlarla kuracaksın.
Beraber yürüyeceksen önce aynı hedefi paylaşanlarla yürüyeceksin.
Ortak akıl diyorsan önce fikrine değil, ahlakına güvendiğin kişilerle aynı çatı altında toplanacaksın.
Yoksa birbirinin arkasından konuşanlarla, üç gün sonra seni satanlarla, ilkeyi değil adamı savunanlarla nereye kadar?
Eğer birlikte yola çıkacaksan, yolda bırakmayacak olanı seç.
Eğer beraber yürümek istiyorsan, yağmurda seni yalnız bırakmayacak olanı bul.
Ve eğer ortak akıl diyorsan, önce vicdanı ortak olanlarla otur aynı masaya.
Çünkü gerçek birlik, aynı duyguyu hissettiğinde başlar.
Gerçek beraberlik, aynı yolda düşüp de birbirini kaldırmakla devam eder.
Ve ortak akıl, yalnızca ortak vicdanla mümkün olur.